Goodfellas (1990)

Her kan seiast mykje godt om denne filmen, men det kan òg seiast mykje mindre godt. Hovudpersonen, Henry Hill, veks opp i mafiaen, der han gjer det godt. Han er mellom anna sentral då dei i 1970-åra ranar seks millionar dollar frå Lufthansa. Parallelt med arbeidet for mafiaen tener han pengar på å selja dop, noko sjefen hans ikkje likte.

Hill vart arrestert i 1980, og, sidan han visste at  han song på siste verset i mafiaen, gjekk han med å å tysta på andre. Ei rekkje leiande mafiafolk vart fengsla. Hill gjekk fri, og levde resten av livet i dekning. Filmen er basert på verkelege hendingar.

Her er mykje godt skodespel. Ray Liotta gjer ein god figur i hovudrolla, og Robert DeNiro er jo Robert DeNiro. Lenge er filmen god, men han vert altfor, altfor lang. At kona til Hill ikkje likte at han hadde ei elskarinne treng ikkje repeterast. At dei lengre nede på rangstigen smiska med dei høgare oppe treng ikkje repeterast. At ein tredje sentral figur, spela av Joe Pesci, er aldeles ustabil, treng ikkje repeterast. Det heile dreg ut, slik at når det som burde vera det dramatiske høgdepunktet i filmen kjem, altså når Hill bestemmer seg for å tysta, er i alle fall eg lei.

Guffen er lunken.